Rozdział 5

-Jestem pod wrażeniem.-powiedział.

-Czemu?

-Bo... no ogólnie... łał...-nie mógł się wysłowić.

-Wracamy?-spytała po czym ziewnęła.

-Możemy. Dasz radę pójść, czy mam zamówić taxi?

-Dam radę.

Wyszli razem. On ją obejmował, a ona się w niego wtulała. Wyglądali tak słodko... Niestety do Wojtka zadzwonił telefon... Gdy się rozłączył z uśmiechem wrócił do obejmowania Magdy. 

-Bardzo jesteś zmęczona?-spytał Wojtek.

-Nie, a co?-uśmiechnęła się do niego.

-Pójdziemy do mnie. Jack'a nie ma, także posiedzimy sobie z Robertem. Co ty na to?-zaproponował.

-Robertem? Kto to?-spytała zdziwiona.

-Mój kolega z Reprezentacji.

-Mhmm...-mruknęła, a Wojtek mocniej ją do siebie przycisnął.

Gdy dotarli na miejsce Robert przywitał ich szczerym uśmiechem.

-Siemasz Robert.-przytulili się.

-Kogo przyprowadziłeś?-spytał Robert.

-To jest Magda.-powiedział Wojtek-Moja...hmm...-zaśmiał się.

        -Robert.-przedstawił się i wyciągnął do niej rękę.

-Magda.-uśmiechnęła się i uścisnęła jego rękę. 

-Może obejrzymy jakiś film?-spytał Wojtek i mrugnął porozumiewawczo do Roberta.

-Mogę wybrać?-spytał Robert.

-Pewnie. My wybierzemy się po popcorn, prawda Madziu?-słodził.

-Okay...-zgodziła się niczego nieświadoma.

Wyszli z pokoju i udali się do automatu. Kupili trzy paczki popcornu. Dla Roberta Pepsi, a dla nich wodę. Wrócili, a Robert załączał płytę.

-Jesteśmy!-zawiadomili Roberta.

-Ale zrobiłeś nastrój...-zaśmiał się Wojtek na widok zasłoniętych okien i zgaszonego światła. Przed chwilą prawie się wywalił przez te egipskie ciemności, a jednak dodawały one uroku. 

Usiedli w trójkę na łóżku. Lewy z lewej, Szczęsny z prawej, a Magda w środku. Nie mogło być tak pięknie... Robert wybrał horror. Magda z umysłem co kilka minut jadła jedną...powiedzmy bryłkę popcornu, ponieważ bała się, że może zemdleć. Nie wiedziała ile ta przekąska może mieć w sobie cukru, jednak teraz czuła się całkiem dobrze.

Sceny horroru nie były zbyt straszne, z czego Wojtek nie był zbyt zadowolony. Jednak jedna scena podniosła ciśnienie całej trójce... Na ekranie pojawiła się dziewczyna. Zgarbiona, o sinej skórze. Twarz zasłaniały jej czarne, długie włosy. Wydawało się, że wychodzi z ekranu i zbliża się do trójki oglądających. Nagle zgasło światło. Magda przylgnęła do Wojtka, a ten z zadowoloną miną kopnął Roberta w nogę. Po chwili zapaliło się światło. Magda szybko odskoczyła od Wojtka i usiadła strzepując niewidzialny kurz ze spodni.

-Co tu się mogło stać?-dopytywał Robert ze śmiechem.

-Ty cwaniaku! Specjalnie to zrobiłeś!-rzuciła się na Wojtka siadając na nim okrakiem.

-Tak, ale to Robert był mózgiem operacji.-wygodnie się rozłożył, bowiem wygodnie mu było w tej pozycji.

-A jak mógłby nie być? Przecież ty ewidentnie tego mózgu nie posiadasz...-uśmiechnęła się cynicznie w stronę Wojtka.

-Hej!-zrzucił ją na łóżko i zaczął łaskotać.

-Przestań!-krzyczała płacząc ze śmiechu.

-Przeproś mnie.-zadał warunek.

-Prze...praszam...-śmiała się.

-No i ładnie.-zrobił pół pompki i pocałował Magdę, po czym się podniósł i usiadł obok niej.

-Pięknie.-zaśmiał się Robert.-Szczęsny. Przez twoje wygłupy popsuliśmy telewizor.

-Nie będzie pornosów?-rozżalił się Szczęsny.

-Wojtek...-szturchnął go Lewy.-Magda.

-Tak czy inaczej, ty popsułeś i na ciebie spadnie wina. Niech tyko powiem Jack'owi, że nie będzie...-zatrzymał się na chwilę-filmów, to zobaczysz...-ze śmiechem groził Robertowi.

-Ale zepsułem to na twój rozkaz.-usprawiedliwiał się Lewandowski, a Magda się z nich śmiała.

-Powiedzcie, że to już tak było.-przerwała na chwilę dziewczyna i wróciła do śmiania się.

-Madzia dobrze mówi.-Robert pogłaskał ją po blond włosach.-Ale pozostaje jedno pytanie...

-Jakie?-spytali równocześnie Wojtek i Magda.

-Co będziemy robić. Warto wykorzystać czas kiedy nie ma Jack'a...

-Masz rację.-poparł go Wojtek.

-Kim jest Jack?-spytała zdezorientowana Magda.

-Nasz kolega.-wytłumaczył Robert

-Z Reprezentacji?-spytała niepewnie. Szczęsny gra w Reprezentacji, Robert też, to Jack...

-Jack?-Robert padł ze śmiechu na podłogę.-Blondynki...

-Ugh...-założyła ręce i odwróciła się od Roberta.

-Kochanie. Jack Wilshere nie jest z Polski.-przytulił ją Wojtek gdy zobaczył jaka jest naburmuszona. Robert nadal nie wstawał z podłogi i śmiał się do rozpuku.

-Dobra. Nie skapnęłam się, ale za tą blondynkę... Gdybyś był rudy, to byś się tak nie cieszył.

-Okay. Co fakt, to fakt. Przesadziłem. Przepraszam.-przyznał się Robert.

-Spoko. Co robimy?-poczuła się pewniej, dlatego, że Wojtek ją przytulał.

-Może... nie wiem. Skoro mamy jeszcze trochę popcornu i butelki... Zagrajmy w butelkę.-zadecydował Lewandowski.

-Okay.-zgodzili się Wojtek i Magda.